ای ساعت های پر شتاب ! مرا کجا می برید ؟ بس است ؛ خسته ام ؛ خسته ؛
بگذارید دلم را در گوشه ی آسمانی دیگر بیاویزم . تا کی زمین ؛ تا کی ماه ؛
تا کی دویدن و دویدن ؟ بگذارید کمی بایستم تا دنیا از بالای سرم رد شود ……
خدایا : من گمشده ی دریای متلاطم روزگارم و تو بزرگواری !
پس تا ابد محتاج یاری تو ، رحمت تو ، توجه تو ، عشق تو ،
گذشت تو ، عفو تو ، مهربانی تو ، و در یک کلام … محتاج توام